De banken vertroebelen de waarheid van ons monetaire systeem. Weinig mensen begrijpen wat geld is, hoe het ontstaat en hoe het wordt gebruikt om mensen te binden aan een illusie. Als men zou ontdekken hoe ons fiatgeld functioneert, zou er een revolutie ontstaan nog voor de haan het morgenrood aankondigt. Om deze boude stelling te onderbouwen, is het essentieel om het begrip ‘fiatgeld’ in een breder perspectief te plaatsen. Fiat komt uit het Latijn en betekent letterlijk: ‘laat het zo zijn’. Fiat of fiduciair geld is een valuta die niet gekoppeld is aan de waarde van een grondstof, zoals goud of zilver. De waarde van fiatgeld berust voornamelijk op het vertrouwen dat de bevolking heeft in het orgaan dat de valuta uitgeeft.
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Een versimpelde terugblik.
Traditioneel werd waarde vaak uitgedrukt in grondstoffen. Maar omdat veel van deze grondstoffen bederfelijk zijn of lastig over te dragen, ontstond de behoefte aan een ruilmiddel dat praktischer was. Dit ruilmiddel moest onbederfelijk, draagbaar, schaars en moeilijk na te maken zijn. Op deze manier kon de mens verworven waarde, zoals gewerkte arbeid alsmede productie, bewaren voor in de toekomst.
Edelmetalen zoals goud en zilver voldoen aan vele van bovengenoemde kenmerken. Goud en zilver zijn altijd al de stoffen geweest waar ons hart sneller van ging kloppen. Oorlogen werden gevoerd, levens werden opgeofferd, alles om meer te bemachtigen dan anderen. Wie goud bezat, bezat macht. Mensen deden alles om dit statussymbool in handen te krijgen. En omdat de mensen dit tegen elke prijs wilden hebben, was het ook tegen vrijwel alles te ruilen. Zo ontstond het eerste waardevaste ruilmiddel in de vorm van goud en zilver.
Om deze kostbare edelmetalen veilig op te bergen, bedachten ze de eerste banken. Kooplieden deponeerden hun goud bij deze banken en ontvingen als bewijs een wisselbrief. Deze draagbare en makkelijk te verstoppen brief diende als bewijs wanneer ze hun goud wilden terugvragen. Niet lang daarna ontstond er vertrouwen in deze wisselbrieven. Men wist dat een brief stond voor een hoeveelheid goud. Zo werden de papieren briefjes steeds minder ingewisseld bij de bank, maar rechtstreeks geruild voor goederen en diensten. Mensen ruilden briefjes voor goud, briefjes voor tarwe, of briefjes voor andere waardevolle zaken. En zo geschiedde. Het papiergeld was geboren.
Tot zover klinkt het logisch. Deze papieren wisselbrieven hadden een onderliggende waarde, namelijk het goud in de kluis waarvoor ze garant stonden. Je kon de briefjes ruilen voor vrijwel alles, omdat men wist dat het uiteindelijk inwisselbaar was voor goud.
Geldcreatie uit gebakken lucht
Maar toen gebeurde het ondenkbare. Let goed op. Want exact in deze passage heeft het geldsysteem de mens in hun macht gekregen.
- De bankiers, meesters van financiële intriges, ontdekten een waarheid die als een schaduw over het monetaire landschap viel: mensen gingen zelden naar de bank om hun papieren brieven om te ruilen voor het edele goud.
- Bovendien merkten ze op dat niemand precies wist hoeveel papieren brieven er eigenlijk in omloop waren, waardoor er een soort mysterieuze waas over de totale hoeveelheid ontstond.
In elke periode van de geschiedenis waren er mensen die, om diverse redenen, krap bij kas zaten en de dringende behoefte hadden om geld te lenen. Bankiers stonden bekend om hun enorme rijkdom aan goud en geld, en daarom klopte men vaak aan bij deze steeds machtiger wordende financiële figuren. Maar met de wetenschap van bovenstaande ontdekkingen betraden bankiers nu een nieuw terrein.
- Zonder dat de mensen er weet van hadden besloten de bankiers papiergeld uit te lenen dat niet langer gedekt was door de totale goudreserves in hun kluizen.Niemand wist hoeveel papiergeld er immers in omloop was en men kwam maar zelden naar de bank om hun goud op te eisen. Er was dus ruimte om extra papiergeld te creëren. Een nieuw verdienmodel was geboren. De uitgifte van fiatgeld. Geld zonder intrinsieke waarde.
De mensen leefden nu in een gedeelde illusie waarin deze niet-gedekte biljetten een nieuwe vorm van waarde vertegenwoordigden. De grens tussen fysieke waarde en schijnwaarde vertroebelde. Papiergeld, hoewel niet langer gedekt door goud kreeg door het vertrouwen dat men had in de biljetten een economische betekenis. Zo ontstond een tijdperk waarin het fiatgeld, ontdaan van fysieke dekking, maar omhuld door de mysterieuze kracht van collectief geloof, de economieën en de geesten van de mensen regeerde.
Zonder gekoppelde waarde kwamen de bankiers erachter dat er vrijwel geen limieten zaten aan de creatie van fiatgeld. Er is geen controlepunt voor geld dat gecreëerd wordt door op een printknop te drukken. Het wordt als normaal beschouwd, maar het is een kunstmatig gecreëerd systeem.
De sluwe toevoeging van rente
Te midden van dit schouwspel van geldcreatie, waar de banken met hun duistere hand de regels van het spel herschreven, onthulden ze een nog sluwere truc. Alsof de creatie van geld uit het niets nog niet genoeg was, voegden ze een extra dimensie toe aan hun financiële schaakspel.
Bankiers introduceerden niet alleen niet-gedekt papiergeld, maar legden de leners tevens de verplichting op om meer geld terug te betalen dan ze oorspronkelijk hadden geleend. Hier ontstaat de fascinerende wereld van rente. Rente, in zijn eenvoudigste vorm, betekent dat de lener niet alleen het geleende bedrag moet terugbetalen, maar ook een extra bedrag als vergoeding voor het lenen van geld. Deze rentevoet, vastgesteld door de bankiers, werd een fundamenteel kenmerk van het moderne financiële systeem.
Het proces was ingenieus. Terwijl bankiers niet-gedekt geld uitgaven, zorgden ze ervoor dat de leners niet alleen de oorspronkelijke som terugbetaalden, maar ook een extra bedrag als rente. Dit mechanisme diende als een onzichtbare kracht die de geldhoeveelheid en schulden in het systeem deed groeien. Een aantal negatieve aspecten van rente op een rijtje gezet:
- Het systeem van rente dwingt leners om meer geld terug te betalen dan ze hebben ontvangen wat leidt tot een constante groei van de totale schuld in de samenleving.
- Hierbij vloeit geld zonder uitzondering van de voet naar de top van de piramide. Mensen met financiële middelen kunnen profiteren van het lenen en investeren, terwijl degenen die financieel kwetsbaarder zijn, te maken krijgen met een grotere schuldenlast.
- De behoefte aan constante economische groei en schuldafbetaling kan leiden tot een grotere nadruk op arbeidsproductiviteit. Dit kan druk uitoefenen op werknemers om meer te produceren, wat kan leiden tot langere werkuren, hogere stressniveaus en uiteindelijk tot een verminderde kwaliteit van leven.
In essentie hebben we het hier over een van de grootste, zo niet dé grootste Ponzi-fraude op deze aardbol. Geïnitieerd door bankiers en elitaire clubjes uit de hogere lagen van de samenleving en goedgekeurd door de overheid. Hoe hoger ze hun kaartenhuis bouwen, hoe gemakkelijker deze door de wind omver kan worden geblazen. Echter lijken de bankiers zich hier weinig zorgen over te maken. Zij hebben de diepste zakken, gevuld met goud, het eeuwenoude fundament van het systeem. Hoe sneller alles instort, hoe voordeliger zij het weer opkopen. Met het goud beginnen ze de cyclus opnieuw. 'Laat het maar zo zijn.'
"Niemand is zo onherroepelijk tot slaaf gemaakt als diegene die ten onrechte gelooft dat hij vrij is." - Johann Wolfgang von Goethe
